Verplaatsing naar Sinharaja

Ons safari kamp zit er op. Tijd om ons te verplaatsen en afscheid te nemen van deze heerlijke plek en van Lars, de Deense eigenaar met het aparte gevoel voor humor. Heerlijke kerel vind ik het wel. Ik hoop dat zijn concept standhoudt. Het afscheid nemen valt mij toch wat zwaar. Het was hier meer dan ok. Lars, het ga je goed.

Het is een vrij lange verplaatsing van ongeveer 4 uur die ons te wachten staat. Eerst een stukje terug met de tuctuc en dan een lange bochtige trip naar Sinharaja Rainforest, het tropische regenwoud waar hopelijk nieuwe avonturen wachten. De eigenaar van ons volgende verblijf komt ons persoonlijk afhalen. De rit is vrij zwaar door de vele bochten , het slechte weer dat we vandaag hebben en op sommige plaatsen de zeer slechte staat van de weg. Naar het einde toe wordt de bochten nog zwaarder en volgen ze elkaar in sneltempo op. Gelukkig hebben we een goede chauffeur. Het laatste stuk van de rit is terug met tuctucs naar onze slaapplaats. Dit is geen weg meer maar een piste waar je een zware 4x4 voor nodig hebt. Gelukkig is het maar een kort stukje.

Onze guesthouse is vlak aan de ingang van het regenwoud. We worden verwelkomd met een heerlijke fruitshake en nemen dan plaats in onze twee chalets. Het ziet er allemaal wat primitiever uit maar toch wel ok. De eetplaats van de guesthouse valt wat klein uit en ook het meubilair is niet aangepast aan de grotere westerlingen. Maar we passen ons natuurlijk aan. Eenmaal geïnstalleerd houdt de regen eindelijk op en gang we nog een korte wandeling maken. We zitten hier echt in zeer vochtig tropisch regenwoud en dat betekent dus 'leaches' of bloedzuigers. Overal waar je stilstaat komen die beestjes naar je toe gekropen om je bloed te komen drinken. Voor mij is het niet de eerste keer maar voor de anderen wel. Hilde en Annick roepen het uit als de eerste bloedzuigers zich tussen hun tenen komen nestelen om zich te goed te doen aan hun heerlijke bloed. De jungle staat in rep en roer. Het krioelt hier van de bloedzuigers. Overal zitten ze. Het duurt niet lang of de eerste bloedzuigers nestelen zich en zuigen zich voelen. Geroep en getier van jewelste om eigenlijk een onschuldig dier. Het is natuurlijk niet plezant maar het kan geen kwaad. Je moet alleen alert zijn waar ze kruipen en ze snel verwijderen. Maar ze kruipen overal door zelfs door je sokken. Als zo' diertje zich volgezogen heeft, blijft je wonde nog een tijdje bloeden want ze spuiten iets in je bloed waardoor het niet kan stollen. De dames geraken maar niet over hun eerste schrik dus dat belooft voor morgen als we het eigenlijke regenwoud binnengaan. Dit wordt geen pretje.

Ik geniet ondertussen van de schoonheid hier van de natuur want deze is hier wel overweldigend. Ook het laatste deel van onze rit verliep door prachtig landschap. Alleen spijtig dat de zon niet van de partij is. We steken nog een hangbrug over en keren dan terug naar de guesthouse voor onze eerste heerlijke avondmaal maar Rosie, de gastvrouw kookt heerlijk. We besluiten terug met een biertje en gaan vrij vroeg slapen want lastige dag met de zware verplaatsing. Morgen verkennen we het regenwoud met hopelijk veel diertjes en dan bedoel ik natuurlijk niet 'leagues'.