vrijdag 17 juli 2015

Een weekje weg

Het is nu 6.15 uur. Iedereen slaapt nog. Ik zie uit op een waterval en hoor de vogels ontwaken. Hier en daar zie je in de verte al een paar mensen bezig met hun land en gewassen te begieten. De dame des huizes is ook al wakker en serveert mij een ganse kan lekkere thee. Ze is 6 maand zwanger vertelt ze mij. Haar lach doet mij helemaal wakker worden. De mensen zijn hier vriendelijk en behulpzaam. Zeker niet opdringerig. We zijn nu een weekje onderweg en Sri Lanka is voor mij een openbaring. Zeer mooi van natuur. Het is er ook niet echt vuil. Je ziet natuurlijk her en der wel vuil op straat maar niet zoals in andere landen. Ik heb mij hier nog geen minuut verveeld. Boodschapje voor het thuisfront: iedereen is nog ok. Geen diaree of andere kwaaltjes. We houden dit zo.
AA Gent wint de Supercup las ik gisteren. Hier zie je minder voetbal, wel veel cricket. Op elk pleintje zie je wel een paar jongens tegen het balletje slaan. Ik snap er niet zo veel van maar het lijkt mij wel leuk. Sri Lanka is ook een waar vogelparadijs. Ik heb hier al de mooiste vogels gezien. Spijtig genoeg kan ik ze niet allemaal vastleggen. De natuurparken zijn hier ook wel de moeite en een topje waard. Ik denk wel dat ze hier de waarde van hun natuur snappen en die unieke biotoop ook wel zullen (verder) beschermen. Alles ik ook wel vrij goed georganiseerd. Natuurlijk niet zoals bij ons maar hoeft dat ook? Laat ze maar hun eigen weg zoeken. Hopelijk blijft alles rustig want burgeroorlog hebben ze hier genoeg gehad met de Tamiltijgers. De oorlog is nog maar een goede 9 jaar voorbij. Maar wat je nu wel hebt, is een groeiend aantal moslims en daar vrezen ze ook voor spanningen binnen x-aantal jaar. De dorpen waar de moslims wonen zijn minder proper dan andere dorpen. Een spijtige vaststelling maar wel realiteit, zonder daarbij een steen te willen werpen naar de moslimgemeenschap. Voorlopig leeft iedereen hier nog vredig naast elkaar.
Volgende maand zijn er hier verkiezingen en dan zijn er wel altijd een paar opstootjes van geweld maar geen gevaar voor toeristen. De situatie van de vrouw lijkt mij hier nog vrij ok. Meisjes worden niet op jonge leeftijd uitgehuwelijkt maar mogen gelukkig ook school lopen. Wel mooi om te zien in hun uniform. Een huwelijk wordt hier wel op de een of andere manier gearrangeerd met toelating van de beide families maar het is niet zo dat je pas op de dag van het huwelijk je de eerste keer uw partner ziet. Gelukkig maar. Momenteel verblijven we in de thee-streek. Prachtige theevelden zie je hier op de flanken van de steile bergen. Vandaag maken we hier enkele wandelingen. Hier blijven we twee dagen en nadien gaan we dan drie dagen naar Yala National Parc om daar op zoek te gaan naar de luipaard en hopelijk nog vele dieren. Maar daar vernemen jullie alles over. De dames des huizes begint hier ondertussen de ontbijttafel klaar te zetten. We praten wat. Ze heeft al een zoontje en binnen drie maand verwacht ze haar tweede kindje. Alweer een Srilankaantje erbij dat hopelijk mag opgroeien in een veilig land zonder ethnische problemen. Ik gun het haar van harte al was het maar omwille van haar vriendelijke lach. Sri Lanka lacht al een ganse week naar mij, naar ons.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten