Terugkeer naar België

Gisteren was het onze laatste dag hier op dit mooie eiland. Het was een rustige dag met veel lezen. Ik ben momenteel 'meester mitraillette' aan het lezen. Leuk boekje dat zich afspeelt tijdens WO I. Vandaag (vrijdag) is het volle maan en dat merk je ook aan de zee. Ze is heel woelig met grote golven die te pletter slaan op het strand. Veel kan ik niet vertellen want de dag was vooral 'horizontaal'. 's Avonds hebben we wel nog kleine schildpadjes uit hun ei zien kruipen. Ze kruipen uit de kuil waarin ze liggenen zetten onmiddellijk koers naar zee waar ze worden opgezwollen door de golven. Ze zijn amper 5 cm groot en als ze eenmaal volgroeid zijn, meten ze ongeveer 1,3 m en kunnen ze ouder dan 100 jaar worden. Als ze natuurlijk de eerste dagen overleven.

Vandaag is het terugkeer naar België. We vertrekken met een busje richting luchthaven voor een rit van ongeveer 4,5 uur rijden. Om 21.30 uur hebben we onze eerste vlucht richting Mumbai (India). Daarna vliegen we door naar Frankfurt om morgenvroeg tegen 10.30 te landen in Brussel. Het wordt een lange tocht. Spijtig dat ik Gent-Genk niet kan bijwonen eerste thuiswedstrijd. Ik duim voor de buffalo's. Sri Lanka zit er dus op. Het is zeer goed geweest. Niemand ziek, behalve de allergie van Koen.

Sri Lanka, het land van de cricket is een zeer mooi eiland met een overweldigende (jungle) natuur. De wagen zijn allemaal in relatief goed staat zeker de hoofdwegen. Het is natuurlijk nog altijd een ontwikkelingsland. Mensen hebben hier nog niet de cultuur om elke dag te gaan werken. Velen leven nog altijd van landbouw en voorzien zo in hun eigen onderhoud. Wat ze overhebben, proberen ze te verkopen. Ook bij de jeugd zit dat er nog in. God of Boeddha schept de dag en zij brengen hem door. Zo hoor je regelmatig het verhaal van arbeiders in een hotel bijvoorbeeld dat van zodra ze hun eerste loon krijgen ze dikwijls niet meer terugkeren en het geld eerst opdoen. Die mentaliteit er in krijgen van dagelijks werk zal natuurlijk nog een tijdje duren. Het toerisme kan je zeker nog niet massaal noemen. JE ziet wel veel toeristen maar nog niet in te grote massa's, gelukkig maar. Nochtans hebben ze veel toeristische troeven: prachtig natuur, lekker eten, oude culturele sites, veel fauna en flora, een vriendelijke gereserveerde bevolking ...

Ik zou hier graag eens terugkeren in december als de migrerende vogels toekomen. Sri Lanka is een echt vogelparadijs. Veel vogels maar ook bloemen en planten zijn endemisch en komen dus enkel voor op Sri Lanka. Als ze die natuur weten te beschermen hebben ze een grote troef in handen. Voilà, ik ga nu gaan ontbijten en nog wat lezen. Ik heb om 13 uur met de chauffeur afgesproken en hij zal er ook wel zijn. Bedankt Koen en Hilde voor jullie compagnie. Ayubowan Sri Lanka Willem & Annick 31 juli 2015 - 8.17 uur

Verkenning van kustgebied met brommertjes

We huurden vandaag enkele brommertjes om de omgeving van ons vakantiehuis te verkennen. We zitten hier echt afgesloten van de buitenwereld omringd door zee, palmbomen en jungle. We reden eerst naar een Boeddha-tempel vanwaar je een schitterend zicht had op de omgeving. Je ziet tussen de palmbomen en jungle nog heel wat rijstvelden. De tempel op zich stelde niet zo veel voor.

Vandaar reden we dan door naar een ander stukje kust waar de schildpadden aan kan komen om hun eieren te leggen. Ze graven die eieren in en eenmaal uitgebroed vinden de kleine schildpadjes op eigen kracht hun weg naar de oceaan. Meer dan de helft overleeft zelfs de eerste dag niet of halen niet eens de oceaan. De kust is hier prachtig. Echt nog ongerept, afgezoomd met palmbomen. Nadien reden we door en passeerden een schooltje (kindergarden). We werden vriendelijk uitgenodigd toen mijn medereizigers zegden dat ze ook onderwijzers waren. Je kan zo'n klasje met niks vergelijken bij ons natuurlijk maar het is wel eens leuk hen bezig te zien. We deden een kleine dotatie voor het komende kinderfeest. Om 11.30u was de school uit en mochten de kinderen naar huis.

Wij reden door en gingen nog naar de lokale vissershaven. De boten lagen allemaal aangemeerd. Nu zijn het allemaal boter uit polyester maar voor de tsunami waren dit nog houten boten. Op de boten staat ook dikwijls welk land deze boten heeft gesponsord na de verwoestende tsunami van 26 december 2004. We reden nadien terug om iets te eten en in de namiddag bleven de dames thuis om wat te lezen in de schaduw want het was terug heet. Koen en ik reden naar Kalametya, een vogelreservaat hier iet zo ver vandaan. In het verkeer is het wel opletten geblazen want zeker de bussen razen hier als gek door het verkeer. Het vogelreservaat was mooi. Het was een soort van groot moeras maar spijtig genoeg zaten er niet zo veel vogels. Het is pas vanaf december dat je ze hier in massa ziet.

Het zijn vooral vogels op doortocht die je hier dan ziet. Maar de omgeving maakte veel goed. We deden precies een safari op brommers. Er was ook een haven in de buurt en daar spotten we een grote varaan. Een beest van wel twee meter lang. Net een grote hagedis. Geef mij dan maar vogels. Tegen valavond keerden we terug. Een mooie maar rustige dag sloten we af op het terras. We aten vis op de barbecue en maken ons klaar voor morgen onze laatste dag hierop dit schitterende eiland.

Tangalle en rust aan de kust

Internet lukt hier niet altijd vandaar dit late nieuws. Van Galle naar Tangalle, een ritje van twee uur. Hier blijven we de rest van de week om het rustig aan te doen. Vanaf volgende week is het terug het jachtige leven in België. We zitten hier nu in een mooi resort aan de kust uitgebaat door twee russen, gelukkig geen 'vier russen'. De zee is hier zeer wild en is prachtig om naar te kijken. De golven beuken hier op het strand en het is toch wel een beetje gevaarlijk om te zwemmen. Maar we spelen wel wat in de golven. De omgeving is terug zeer mooi met al die palmbomen. En ... het is hier zeer rustig. We zitten een eind verwijderd van de bewoonde wereld. Vandaag gaan we met een scooter de omgeving gaan verkennen.We kiezen voor de kleine wegjes en gaan ook nog naar een vogelreservaat. Wat we ook nog zeker gaan proberen is de schildpadden gaan bekijken die 's avonds aan wal komen. Natuurijk niet zo maar schildpadden maar reuze zeeschildpadden. Normaal kan je ze elke avond bekijken. Eigenlijk hebben we niet zo veel meer te melden want we zijn nu een beetje 'in-actief'. Mag ook eens na een druk werkjaar. Maar we genieten en vooral we genieten nog na van dit mooie land.

Gisteren tijdens een wandeling langs het strand kwamen we een visser tegen die met ons een lagune wil opvaren hier langs de kust. De lagune blijkt ook een vogelparadijs te zijn. We plannen dit te doen morgenavond. De beste tijd is de late namiddag blijkbaar. We varen dan met un typische vissersboten de lagune op. Benieuwd wat het gaat geven. De man heeft ook al zijn laatste centen gestopt in een klein restaurant achter het strand. Maar daar passeert wel weinig of geen toerist. Dus staat hij alle dagen op het strand mensen te lokken. Hopelijk lukt het voor hem. Sommige mensen hebben hier gelukkig nog dromen maar of ze allemaal uitkomen is een andere vraag. We gingen gisteren even een kijkje nemen en het is wel leuk gedaan. We kregen zelfs een gratis Sprite aangeboden. Vriendelijke man. Maar zo zijn ze hier bijna allemaal. Ik zit nu op terras en het werkvolk komt toe. Ze zeggen allemaal 'goodmorning sir' en ik zeg 'ayubowan' en krijg van iedereen een brede glimlach terug. Mijn dag kan al niet meer stuk.

Aangekomen in Galle

Vijf dagen jungle, het doet wat met een mens. Leven met de geluiden van de natuur, de stilte en ver weg van de drukke steden. We nemen ons ontbijt, rekenen af en vertrekken voor een rit van ongeveer 3 uur naar Galle, de stad aan de kust. De rit is terug een bochtig parcours aar verloopt al bij al vrij goed. We zitten ergens in een guesthouse in Unawatuna, dicht bij het strand. Na de bloedzuigers willen de dames eens wat rust. De eigenaars van onze guesthouse zijn fransen. Na een traditionele welkomstdrink maken we de kamers in orde. Ik blijf achter om wat te schrijven terwijl de anderen het strand gaan verkennen. Je hebt hier een groot toeristisch strand en dan nog het kleinere 'jungle beach'. In de late namiddag ga ik ook nog een kijkje nemen en rust ook wat uit. Maar geef mij toch maar de jungle, zijn dieren, zijn geluiden en zijn stilte. Voor elk wat wils hé op reis.

's Avonds gaan we iets eten aan het strand. We eten natuurlijk een lekker stukje vis met een goede fles witte wijn. We krijgen eerst nog een tropische regen bui te verwerken en zetten ons dan te eten op het strand. Eigenlijk is hier over de eerste dag aan de kust dus weinig te vertellen. Vandaag, de dag dat AA Gent aan de competitie begint (en gelijkspeelt), bezoeken we Galle. Hier heb je nog heel wat restanten van de Nederlandse overheersing. Er zijn gereformeerde kerken, straatnamen in het Nederlands, ...

De oude stadskern van Galle zit eigenlijk in een fort, een grote stadsomwalling. Het is een leuk stadje om in rond te wandelen en wat te snuisteren in de souvenir shopjes. Maar het is ook weer zeer heet vandaag. Het zweet loopt van mijn rug recht naar de reet :-), een zweetreet is mijn deel. Veel doen we niet vandaag en dat zal ook zo zijn voor de rest van de week. Morgen rijden we nog door naar Tangalle aan de zuidkust om daar te laatste drie dagen te genieten van de rust. Er is daar wel een natuurpark in de buurt en 's nachts kan je daar op het strand gaan kijken naar reuzenschildpadden die aan wal komen. Maar meer hierover de volgende dagen. 's Avonds gaan we terug eten aan het strand. Een beetje somber gestemd door het puntenverlies van Gent. Op het strand zit er ook een Joker-groep en ik herken de begeleidster. We praten wat en delen nog wat tips uit aan elkaar. We sluiten de avond even traditioneel af met een pintje bier.

Ah ja, Koen en ik zijn hier ook vandaag nog naar de kapper geweest. Een vriendelijke dame heeft mijn grijze haren wat bijgeknipt zodat ik weer respectabel huiswaarts kan keren. Voor € 4 was de boel snel geklaard. Ik praatte er ook met een lokale verkoper die tijdens de Tsunami van 2004 4 familieleden heeft verloren. Ik denk dat iedereen hier wel iemand heeft verloren. Spijtig dat er zo weinig informatie over vindt.

Sinharaja Rainforest

Vroeg uit de veren want zo dadelijk een tocht dwars door tropisch regenwoud. De zon is van de partij. Tot nu toe hebben we geluk en enkel regen gehad op dagen dat we ons verplaatsten. We doen ons tegoed aan een heerlijk ontbijt. Koen heeft sinds een tweetal dagen een serieuze allergie. Overal op zijn lichaam heeft hij rode vlekken. Een soort van netelroos. Na de middag en de wandeling gaan we naar een dokter hiervoor.

Voor we aan onze tocht beginnen krijgen we van de eigenaars van onze guesthouse nog 'lach-sokken', dit zijn een soort van overtrekken die je over je eigen kousen en broek trekt. De bloedzuigers kunnen hier niet door en je ziet ze goed zitten om ze te verwijderen. Annick en Hilde de er de ganse nacht over liggen dromen hebben worden hiermee wat gerust gesteld. Iedereen doet een paar aan maar vestimentair zien we er nu uit als clowns maar het helpt. Onze gids is ondertussen aangekomen en we maken ons klaar om te vertrekken. We zitten nog maar pas in het regenwoud of we zien al een eerste grote spin in een reusachtig web langs de kant van de weg. We dringen dieper door in het woud vol vreemde geluiden en zien achtereenvolgens kleurrijke vogels, kleine en grote hagedissen waarvan de een al wat kleurrijker is dan de andere, grote slakken, kikkers, neushoornvliegjes, twee fijne maar vrij lange slangen in een schitterend groene kleur. Onze gids neemt de ene met de hand en ze blijkt ongevaarlijk te zijn. Toch wel bijzondere diertjes.

We zien ook nog een kleinere neushoornvogel, de zeer kleurrijke Malabar Trongo (vogel), mooie vlinders en natuurlijk heel wat planten. Doordat het vandaag niet regent, is het ook veel minder vochtig maar de bloedzuigers zijn wel van de partij. Ze kruipen op ons maar kunnen gelukkig niet aan ons bloed door de goede sokken. De wandeling duurt ongeveer 3,5 uur waarbij we ook nog een waterval zien. Korte maar toch wel leuke wandeling waarbij we toch wel wat 'leven' gezien hebben. We keren terug naar onze guesthouse voor de lunch en na de middag gaan Annick en ik naar een theefabriek terwijl Koen naar de dokter gaat voor medicijn voor zijn 'netelroos'. Het bezoek aan de theefabriek is leerrijk. Elke dag produceren ze er ongeveer 25OO kg thee. Van blaadje tot thee duurt ongeveer 2 dagen.Alles wordt eerst gedroogd, dan gefermenteerd en geoxideerd, weer bevochtigd, nadien terug gedroogd, gesorteerd, geschud en versneden en op het einde worden de droge theebrokjes digitaal gescand en de donkerste worden weerhouden voor verpakt te worden. De bruine stukjes gaan er uit en dienen voor goedkopere en minderwaardige thee.

Tussen de theeblaadjes, die normaal heel groen zijn zitten soms donkere varianten (eerder bruin van kleur). Daarvan wordt het middelste opgerolde blaadje er met de hand uitgehaald en gebruikt om 'witte thee' te maken. Maar je kan evengoed warm water drinken want er zit bijna geen smaak in. We proeven nog een heerlijke zwarte thee (groene thee maken ze hier niet) en keren dan terug. De terugweg van de thee-factory is ongeveer 6 km en deze doen we te voet omdat het heerijk weertje is en de omgeving verblindend mooi. Overal waar we passeren vragen mensen waarom we zo ver te voet gaan en dat we beter een tuctuc zouden nemen maar we stappen rustig verder en genieten van de omgeving. We passeren een schooltje en Annick wik hier een kijkje nemen. De school is wel dicht maar je kan heel goed in de klasjes kijken. Een klasje staat open en w gaan eens binnen.

Alles is heel primitief en niet te vergelijken met onze scholen. De stoelen en banken dateren nog van de tijd van de engelse overheersing denk ik, zo oud en versleten zijn ze. Maar er wordt wel les gegeven. Plots duikt er een man op wat een lokale onderwijzer blijkt te zijn. De vriendelijke man nodigt ons uit bij hem thuis en binnen de kortste keren zet hij een tafeltje in de tuin met brood, thee, koekjes en bananen. Super gastvrijheid. Veel kunnen we niet zeggen maar het toeval wil dat hij blijkbaar de vader is van onze gids van deze morgen. We drinken ons glaasje thee op en vervolgen dan onze weg. Koen en Hilde zijn ondertussen ook terug en hebben de juiste medicatie gekregen van een vrouwelijke dokter wiens kabinet nog stamde uit de tijd van de neanderthalers blijkbaar. Alles wat er vies en stoffig en de prijs was ook navenant. Koen vroeg natuurijk een briefje voor de verzekering om terug te trekken. Kostprijs was 300 roepie of € 2. Tja, dit moet je niet overmaken aan de verzekeringen hé.

Na een aperitiefje genoten we terug van een heerlijke maaltijd. Spijtig dat we de mooie dag moesten afsluiten met een moeilijke discussie met de eigenaar van de guesthouse. De prijs van de wandeling en de gidsen was niet zoals het moest en wij lieten ons ongenoegen zien en vertelden dat we het voorgestelde bedrag weigerden te betalen zolang er geen officieel bewijs was. Ik bespaar jullie de discussie maar plezant is anders om de dag af te sluiten. Tot nu toe hebben we nog enkele slechte ervaring gehad hier. Tja, op reis moet er altijd iets een keer verkeerd lopen hé. We houden voet bij stuk en betalen morgen als we vertrekken niet het bedrag. Dat is zeker. Voor de rest superdagje gehad.

Verplaatsing naar Sinharaja

Ons safari kamp zit er op. Tijd om ons te verplaatsen en afscheid te nemen van deze heerlijke plek en van Lars, de Deense eigenaar met het aparte gevoel voor humor. Heerlijke kerel vind ik het wel. Ik hoop dat zijn concept standhoudt. Het afscheid nemen valt mij toch wat zwaar. Het was hier meer dan ok. Lars, het ga je goed.

Het is een vrij lange verplaatsing van ongeveer 4 uur die ons te wachten staat. Eerst een stukje terug met de tuctuc en dan een lange bochtige trip naar Sinharaja Rainforest, het tropische regenwoud waar hopelijk nieuwe avonturen wachten. De eigenaar van ons volgende verblijf komt ons persoonlijk afhalen. De rit is vrij zwaar door de vele bochten , het slechte weer dat we vandaag hebben en op sommige plaatsen de zeer slechte staat van de weg. Naar het einde toe wordt de bochten nog zwaarder en volgen ze elkaar in sneltempo op. Gelukkig hebben we een goede chauffeur. Het laatste stuk van de rit is terug met tuctucs naar onze slaapplaats. Dit is geen weg meer maar een piste waar je een zware 4x4 voor nodig hebt. Gelukkig is het maar een kort stukje.

Onze guesthouse is vlak aan de ingang van het regenwoud. We worden verwelkomd met een heerlijke fruitshake en nemen dan plaats in onze twee chalets. Het ziet er allemaal wat primitiever uit maar toch wel ok. De eetplaats van de guesthouse valt wat klein uit en ook het meubilair is niet aangepast aan de grotere westerlingen. Maar we passen ons natuurlijk aan. Eenmaal geïnstalleerd houdt de regen eindelijk op en gang we nog een korte wandeling maken. We zitten hier echt in zeer vochtig tropisch regenwoud en dat betekent dus 'leaches' of bloedzuigers. Overal waar je stilstaat komen die beestjes naar je toe gekropen om je bloed te komen drinken. Voor mij is het niet de eerste keer maar voor de anderen wel. Hilde en Annick roepen het uit als de eerste bloedzuigers zich tussen hun tenen komen nestelen om zich te goed te doen aan hun heerlijke bloed. De jungle staat in rep en roer. Het krioelt hier van de bloedzuigers. Overal zitten ze. Het duurt niet lang of de eerste bloedzuigers nestelen zich en zuigen zich voelen. Geroep en getier van jewelste om eigenlijk een onschuldig dier. Het is natuurlijk niet plezant maar het kan geen kwaad. Je moet alleen alert zijn waar ze kruipen en ze snel verwijderen. Maar ze kruipen overal door zelfs door je sokken. Als zo' diertje zich volgezogen heeft, blijft je wonde nog een tijdje bloeden want ze spuiten iets in je bloed waardoor het niet kan stollen. De dames geraken maar niet over hun eerste schrik dus dat belooft voor morgen als we het eigenlijke regenwoud binnengaan. Dit wordt geen pretje.

Ik geniet ondertussen van de schoonheid hier van de natuur want deze is hier wel overweldigend. Ook het laatste deel van onze rit verliep door prachtig landschap. Alleen spijtig dat de zon niet van de partij is. We steken nog een hangbrug over en keren dan terug naar de guesthouse voor onze eerste heerlijke avondmaal maar Rosie, de gastvrouw kookt heerlijk. We besluiten terug met een biertje en gaan vrij vroeg slapen want lastige dag met de zware verplaatsing. Morgen verkennen we het regenwoud met hopelijk veel diertjes en dan bedoel ik natuurlijk niet 'leagues'.

Ontspannend dagje in ons tentenkamp

Zoals altijd was ik alweer vroeg uit de veren. Het was 6 uur en ik ging er alleen op uit. Ik maakte een wandeling van ongeveer twee uur rondom ons tentenkamp.

De vroege ochtend heeft altijd iets. De wereld ontwaakt, de dieren maken zich op voor alweer een dagje eten zoeken. Ik zie terug heel wat mooie vogels en geniet van de stilte om mij. Enkel het mooie geluid van de natuur dringt tot mij door. Fluitende vogels, de wind in de boomtoppen, ritselende blaren … Voor mij is dit puur genieten. Tegen 8 uur ben ik terug in het kamp en genieten we van ons copieus ontbijt. Na het ontbijt maken we een wandeling door de ons omringende jungle. Het is vandaag bloedheet. De zon schroeit op mijn kuiten. Gelukkig lopen we maar kort in de open vlakte en slaan we al gauw een pad in recht naar de jungle. De wandeling is leuk en mooi. We zien prachtige woudreuzen van meer dan 600 jaar oud met wortels groter dan volwassen mensen. De wortels reizen op uit de grond als verticale muren die een houten toren ondersteunen. Als je naast zo’n een boom staat, ben je als mens heel nietig. We volgen een pad aangelegd door de olifanten. Overal zie je er de sporen van. Olifantendrollen van 2O kg, afgeknakte takken en bomen, geursporen … Na ongeveer anderhalf uur zijn we terug in het kamp. De zon verbrand de aarde.

Na onze lunch is het relax en zoeken naar wat tocht in deze hitte. We lezen wat, schrijven, drinken liters water, verzetten ons, drinken weer liters water en gaan een klein beetje dood aan de warmte. ’s Avonds koelt het gelukkig weer wat af en komt er terug een wind opzetten die toch wel wat verkoeling brengt. Een heerlijke maaltijd wordt ons geserveerd waarna we nog wat genieten van deze heerlijke plek. Morgen moeten we hier weg. Het zal pijn doen denk ik want dit is echt mijn ding. Ver weg van de drukte en alleen de natuur om je heen. Geen elektriciteit, geen auto’s, niks, alleen de geluiden van de natuur, de geluiden van deze morgen.