Terugkeer naar België

Gisteren was het onze laatste dag hier op dit mooie eiland. Het was een rustige dag met veel lezen. Ik ben momenteel 'meester mitraillette' aan het lezen. Leuk boekje dat zich afspeelt tijdens WO I. Vandaag (vrijdag) is het volle maan en dat merk je ook aan de zee. Ze is heel woelig met grote golven die te pletter slaan op het strand. Veel kan ik niet vertellen want de dag was vooral 'horizontaal'. 's Avonds hebben we wel nog kleine schildpadjes uit hun ei zien kruipen. Ze kruipen uit de kuil waarin ze liggenen zetten onmiddellijk koers naar zee waar ze worden opgezwollen door de golven. Ze zijn amper 5 cm groot en als ze eenmaal volgroeid zijn, meten ze ongeveer 1,3 m en kunnen ze ouder dan 100 jaar worden. Als ze natuurlijk de eerste dagen overleven.

Vandaag is het terugkeer naar België. We vertrekken met een busje richting luchthaven voor een rit van ongeveer 4,5 uur rijden. Om 21.30 uur hebben we onze eerste vlucht richting Mumbai (India). Daarna vliegen we door naar Frankfurt om morgenvroeg tegen 10.30 te landen in Brussel. Het wordt een lange tocht. Spijtig dat ik Gent-Genk niet kan bijwonen eerste thuiswedstrijd. Ik duim voor de buffalo's. Sri Lanka zit er dus op. Het is zeer goed geweest. Niemand ziek, behalve de allergie van Koen.

Sri Lanka, het land van de cricket is een zeer mooi eiland met een overweldigende (jungle) natuur. De wagen zijn allemaal in relatief goed staat zeker de hoofdwegen. Het is natuurlijk nog altijd een ontwikkelingsland. Mensen hebben hier nog niet de cultuur om elke dag te gaan werken. Velen leven nog altijd van landbouw en voorzien zo in hun eigen onderhoud. Wat ze overhebben, proberen ze te verkopen. Ook bij de jeugd zit dat er nog in. God of Boeddha schept de dag en zij brengen hem door. Zo hoor je regelmatig het verhaal van arbeiders in een hotel bijvoorbeeld dat van zodra ze hun eerste loon krijgen ze dikwijls niet meer terugkeren en het geld eerst opdoen. Die mentaliteit er in krijgen van dagelijks werk zal natuurlijk nog een tijdje duren. Het toerisme kan je zeker nog niet massaal noemen. JE ziet wel veel toeristen maar nog niet in te grote massa's, gelukkig maar. Nochtans hebben ze veel toeristische troeven: prachtig natuur, lekker eten, oude culturele sites, veel fauna en flora, een vriendelijke gereserveerde bevolking ...

Ik zou hier graag eens terugkeren in december als de migrerende vogels toekomen. Sri Lanka is een echt vogelparadijs. Veel vogels maar ook bloemen en planten zijn endemisch en komen dus enkel voor op Sri Lanka. Als ze die natuur weten te beschermen hebben ze een grote troef in handen. Voilà, ik ga nu gaan ontbijten en nog wat lezen. Ik heb om 13 uur met de chauffeur afgesproken en hij zal er ook wel zijn. Bedankt Koen en Hilde voor jullie compagnie. Ayubowan Sri Lanka Willem & Annick 31 juli 2015 - 8.17 uur

Verkenning van kustgebied met brommertjes

We huurden vandaag enkele brommertjes om de omgeving van ons vakantiehuis te verkennen. We zitten hier echt afgesloten van de buitenwereld omringd door zee, palmbomen en jungle. We reden eerst naar een Boeddha-tempel vanwaar je een schitterend zicht had op de omgeving. Je ziet tussen de palmbomen en jungle nog heel wat rijstvelden. De tempel op zich stelde niet zo veel voor.

Vandaar reden we dan door naar een ander stukje kust waar de schildpadden aan kan komen om hun eieren te leggen. Ze graven die eieren in en eenmaal uitgebroed vinden de kleine schildpadjes op eigen kracht hun weg naar de oceaan. Meer dan de helft overleeft zelfs de eerste dag niet of halen niet eens de oceaan. De kust is hier prachtig. Echt nog ongerept, afgezoomd met palmbomen. Nadien reden we door en passeerden een schooltje (kindergarden). We werden vriendelijk uitgenodigd toen mijn medereizigers zegden dat ze ook onderwijzers waren. Je kan zo'n klasje met niks vergelijken bij ons natuurlijk maar het is wel eens leuk hen bezig te zien. We deden een kleine dotatie voor het komende kinderfeest. Om 11.30u was de school uit en mochten de kinderen naar huis.

Wij reden door en gingen nog naar de lokale vissershaven. De boten lagen allemaal aangemeerd. Nu zijn het allemaal boter uit polyester maar voor de tsunami waren dit nog houten boten. Op de boten staat ook dikwijls welk land deze boten heeft gesponsord na de verwoestende tsunami van 26 december 2004. We reden nadien terug om iets te eten en in de namiddag bleven de dames thuis om wat te lezen in de schaduw want het was terug heet. Koen en ik reden naar Kalametya, een vogelreservaat hier iet zo ver vandaan. In het verkeer is het wel opletten geblazen want zeker de bussen razen hier als gek door het verkeer. Het vogelreservaat was mooi. Het was een soort van groot moeras maar spijtig genoeg zaten er niet zo veel vogels. Het is pas vanaf december dat je ze hier in massa ziet.

Het zijn vooral vogels op doortocht die je hier dan ziet. Maar de omgeving maakte veel goed. We deden precies een safari op brommers. Er was ook een haven in de buurt en daar spotten we een grote varaan. Een beest van wel twee meter lang. Net een grote hagedis. Geef mij dan maar vogels. Tegen valavond keerden we terug. Een mooie maar rustige dag sloten we af op het terras. We aten vis op de barbecue en maken ons klaar voor morgen onze laatste dag hierop dit schitterende eiland.

Tangalle en rust aan de kust

Internet lukt hier niet altijd vandaar dit late nieuws. Van Galle naar Tangalle, een ritje van twee uur. Hier blijven we de rest van de week om het rustig aan te doen. Vanaf volgende week is het terug het jachtige leven in België. We zitten hier nu in een mooi resort aan de kust uitgebaat door twee russen, gelukkig geen 'vier russen'. De zee is hier zeer wild en is prachtig om naar te kijken. De golven beuken hier op het strand en het is toch wel een beetje gevaarlijk om te zwemmen. Maar we spelen wel wat in de golven. De omgeving is terug zeer mooi met al die palmbomen. En ... het is hier zeer rustig. We zitten een eind verwijderd van de bewoonde wereld. Vandaag gaan we met een scooter de omgeving gaan verkennen.We kiezen voor de kleine wegjes en gaan ook nog naar een vogelreservaat. Wat we ook nog zeker gaan proberen is de schildpadden gaan bekijken die 's avonds aan wal komen. Natuurijk niet zo maar schildpadden maar reuze zeeschildpadden. Normaal kan je ze elke avond bekijken. Eigenlijk hebben we niet zo veel meer te melden want we zijn nu een beetje 'in-actief'. Mag ook eens na een druk werkjaar. Maar we genieten en vooral we genieten nog na van dit mooie land.

Gisteren tijdens een wandeling langs het strand kwamen we een visser tegen die met ons een lagune wil opvaren hier langs de kust. De lagune blijkt ook een vogelparadijs te zijn. We plannen dit te doen morgenavond. De beste tijd is de late namiddag blijkbaar. We varen dan met un typische vissersboten de lagune op. Benieuwd wat het gaat geven. De man heeft ook al zijn laatste centen gestopt in een klein restaurant achter het strand. Maar daar passeert wel weinig of geen toerist. Dus staat hij alle dagen op het strand mensen te lokken. Hopelijk lukt het voor hem. Sommige mensen hebben hier gelukkig nog dromen maar of ze allemaal uitkomen is een andere vraag. We gingen gisteren even een kijkje nemen en het is wel leuk gedaan. We kregen zelfs een gratis Sprite aangeboden. Vriendelijke man. Maar zo zijn ze hier bijna allemaal. Ik zit nu op terras en het werkvolk komt toe. Ze zeggen allemaal 'goodmorning sir' en ik zeg 'ayubowan' en krijg van iedereen een brede glimlach terug. Mijn dag kan al niet meer stuk.

Aangekomen in Galle

Vijf dagen jungle, het doet wat met een mens. Leven met de geluiden van de natuur, de stilte en ver weg van de drukke steden. We nemen ons ontbijt, rekenen af en vertrekken voor een rit van ongeveer 3 uur naar Galle, de stad aan de kust. De rit is terug een bochtig parcours aar verloopt al bij al vrij goed. We zitten ergens in een guesthouse in Unawatuna, dicht bij het strand. Na de bloedzuigers willen de dames eens wat rust. De eigenaars van onze guesthouse zijn fransen. Na een traditionele welkomstdrink maken we de kamers in orde. Ik blijf achter om wat te schrijven terwijl de anderen het strand gaan verkennen. Je hebt hier een groot toeristisch strand en dan nog het kleinere 'jungle beach'. In de late namiddag ga ik ook nog een kijkje nemen en rust ook wat uit. Maar geef mij toch maar de jungle, zijn dieren, zijn geluiden en zijn stilte. Voor elk wat wils hé op reis.

's Avonds gaan we iets eten aan het strand. We eten natuurlijk een lekker stukje vis met een goede fles witte wijn. We krijgen eerst nog een tropische regen bui te verwerken en zetten ons dan te eten op het strand. Eigenlijk is hier over de eerste dag aan de kust dus weinig te vertellen. Vandaag, de dag dat AA Gent aan de competitie begint (en gelijkspeelt), bezoeken we Galle. Hier heb je nog heel wat restanten van de Nederlandse overheersing. Er zijn gereformeerde kerken, straatnamen in het Nederlands, ...

De oude stadskern van Galle zit eigenlijk in een fort, een grote stadsomwalling. Het is een leuk stadje om in rond te wandelen en wat te snuisteren in de souvenir shopjes. Maar het is ook weer zeer heet vandaag. Het zweet loopt van mijn rug recht naar de reet :-), een zweetreet is mijn deel. Veel doen we niet vandaag en dat zal ook zo zijn voor de rest van de week. Morgen rijden we nog door naar Tangalle aan de zuidkust om daar te laatste drie dagen te genieten van de rust. Er is daar wel een natuurpark in de buurt en 's nachts kan je daar op het strand gaan kijken naar reuzenschildpadden die aan wal komen. Maar meer hierover de volgende dagen. 's Avonds gaan we terug eten aan het strand. Een beetje somber gestemd door het puntenverlies van Gent. Op het strand zit er ook een Joker-groep en ik herken de begeleidster. We praten wat en delen nog wat tips uit aan elkaar. We sluiten de avond even traditioneel af met een pintje bier.

Ah ja, Koen en ik zijn hier ook vandaag nog naar de kapper geweest. Een vriendelijke dame heeft mijn grijze haren wat bijgeknipt zodat ik weer respectabel huiswaarts kan keren. Voor € 4 was de boel snel geklaard. Ik praatte er ook met een lokale verkoper die tijdens de Tsunami van 2004 4 familieleden heeft verloren. Ik denk dat iedereen hier wel iemand heeft verloren. Spijtig dat er zo weinig informatie over vindt.

Sinharaja Rainforest

Vroeg uit de veren want zo dadelijk een tocht dwars door tropisch regenwoud. De zon is van de partij. Tot nu toe hebben we geluk en enkel regen gehad op dagen dat we ons verplaatsten. We doen ons tegoed aan een heerlijk ontbijt. Koen heeft sinds een tweetal dagen een serieuze allergie. Overal op zijn lichaam heeft hij rode vlekken. Een soort van netelroos. Na de middag en de wandeling gaan we naar een dokter hiervoor.

Voor we aan onze tocht beginnen krijgen we van de eigenaars van onze guesthouse nog 'lach-sokken', dit zijn een soort van overtrekken die je over je eigen kousen en broek trekt. De bloedzuigers kunnen hier niet door en je ziet ze goed zitten om ze te verwijderen. Annick en Hilde de er de ganse nacht over liggen dromen hebben worden hiermee wat gerust gesteld. Iedereen doet een paar aan maar vestimentair zien we er nu uit als clowns maar het helpt. Onze gids is ondertussen aangekomen en we maken ons klaar om te vertrekken. We zitten nog maar pas in het regenwoud of we zien al een eerste grote spin in een reusachtig web langs de kant van de weg. We dringen dieper door in het woud vol vreemde geluiden en zien achtereenvolgens kleurrijke vogels, kleine en grote hagedissen waarvan de een al wat kleurrijker is dan de andere, grote slakken, kikkers, neushoornvliegjes, twee fijne maar vrij lange slangen in een schitterend groene kleur. Onze gids neemt de ene met de hand en ze blijkt ongevaarlijk te zijn. Toch wel bijzondere diertjes.

We zien ook nog een kleinere neushoornvogel, de zeer kleurrijke Malabar Trongo (vogel), mooie vlinders en natuurlijk heel wat planten. Doordat het vandaag niet regent, is het ook veel minder vochtig maar de bloedzuigers zijn wel van de partij. Ze kruipen op ons maar kunnen gelukkig niet aan ons bloed door de goede sokken. De wandeling duurt ongeveer 3,5 uur waarbij we ook nog een waterval zien. Korte maar toch wel leuke wandeling waarbij we toch wel wat 'leven' gezien hebben. We keren terug naar onze guesthouse voor de lunch en na de middag gaan Annick en ik naar een theefabriek terwijl Koen naar de dokter gaat voor medicijn voor zijn 'netelroos'. Het bezoek aan de theefabriek is leerrijk. Elke dag produceren ze er ongeveer 25OO kg thee. Van blaadje tot thee duurt ongeveer 2 dagen.Alles wordt eerst gedroogd, dan gefermenteerd en geoxideerd, weer bevochtigd, nadien terug gedroogd, gesorteerd, geschud en versneden en op het einde worden de droge theebrokjes digitaal gescand en de donkerste worden weerhouden voor verpakt te worden. De bruine stukjes gaan er uit en dienen voor goedkopere en minderwaardige thee.

Tussen de theeblaadjes, die normaal heel groen zijn zitten soms donkere varianten (eerder bruin van kleur). Daarvan wordt het middelste opgerolde blaadje er met de hand uitgehaald en gebruikt om 'witte thee' te maken. Maar je kan evengoed warm water drinken want er zit bijna geen smaak in. We proeven nog een heerlijke zwarte thee (groene thee maken ze hier niet) en keren dan terug. De terugweg van de thee-factory is ongeveer 6 km en deze doen we te voet omdat het heerijk weertje is en de omgeving verblindend mooi. Overal waar we passeren vragen mensen waarom we zo ver te voet gaan en dat we beter een tuctuc zouden nemen maar we stappen rustig verder en genieten van de omgeving. We passeren een schooltje en Annick wik hier een kijkje nemen. De school is wel dicht maar je kan heel goed in de klasjes kijken. Een klasje staat open en w gaan eens binnen.

Alles is heel primitief en niet te vergelijken met onze scholen. De stoelen en banken dateren nog van de tijd van de engelse overheersing denk ik, zo oud en versleten zijn ze. Maar er wordt wel les gegeven. Plots duikt er een man op wat een lokale onderwijzer blijkt te zijn. De vriendelijke man nodigt ons uit bij hem thuis en binnen de kortste keren zet hij een tafeltje in de tuin met brood, thee, koekjes en bananen. Super gastvrijheid. Veel kunnen we niet zeggen maar het toeval wil dat hij blijkbaar de vader is van onze gids van deze morgen. We drinken ons glaasje thee op en vervolgen dan onze weg. Koen en Hilde zijn ondertussen ook terug en hebben de juiste medicatie gekregen van een vrouwelijke dokter wiens kabinet nog stamde uit de tijd van de neanderthalers blijkbaar. Alles wat er vies en stoffig en de prijs was ook navenant. Koen vroeg natuurijk een briefje voor de verzekering om terug te trekken. Kostprijs was 300 roepie of € 2. Tja, dit moet je niet overmaken aan de verzekeringen hé.

Na een aperitiefje genoten we terug van een heerlijke maaltijd. Spijtig dat we de mooie dag moesten afsluiten met een moeilijke discussie met de eigenaar van de guesthouse. De prijs van de wandeling en de gidsen was niet zoals het moest en wij lieten ons ongenoegen zien en vertelden dat we het voorgestelde bedrag weigerden te betalen zolang er geen officieel bewijs was. Ik bespaar jullie de discussie maar plezant is anders om de dag af te sluiten. Tot nu toe hebben we nog enkele slechte ervaring gehad hier. Tja, op reis moet er altijd iets een keer verkeerd lopen hé. We houden voet bij stuk en betalen morgen als we vertrekken niet het bedrag. Dat is zeker. Voor de rest superdagje gehad.

Verplaatsing naar Sinharaja

Ons safari kamp zit er op. Tijd om ons te verplaatsen en afscheid te nemen van deze heerlijke plek en van Lars, de Deense eigenaar met het aparte gevoel voor humor. Heerlijke kerel vind ik het wel. Ik hoop dat zijn concept standhoudt. Het afscheid nemen valt mij toch wat zwaar. Het was hier meer dan ok. Lars, het ga je goed.

Het is een vrij lange verplaatsing van ongeveer 4 uur die ons te wachten staat. Eerst een stukje terug met de tuctuc en dan een lange bochtige trip naar Sinharaja Rainforest, het tropische regenwoud waar hopelijk nieuwe avonturen wachten. De eigenaar van ons volgende verblijf komt ons persoonlijk afhalen. De rit is vrij zwaar door de vele bochten , het slechte weer dat we vandaag hebben en op sommige plaatsen de zeer slechte staat van de weg. Naar het einde toe wordt de bochten nog zwaarder en volgen ze elkaar in sneltempo op. Gelukkig hebben we een goede chauffeur. Het laatste stuk van de rit is terug met tuctucs naar onze slaapplaats. Dit is geen weg meer maar een piste waar je een zware 4x4 voor nodig hebt. Gelukkig is het maar een kort stukje.

Onze guesthouse is vlak aan de ingang van het regenwoud. We worden verwelkomd met een heerlijke fruitshake en nemen dan plaats in onze twee chalets. Het ziet er allemaal wat primitiever uit maar toch wel ok. De eetplaats van de guesthouse valt wat klein uit en ook het meubilair is niet aangepast aan de grotere westerlingen. Maar we passen ons natuurlijk aan. Eenmaal geïnstalleerd houdt de regen eindelijk op en gang we nog een korte wandeling maken. We zitten hier echt in zeer vochtig tropisch regenwoud en dat betekent dus 'leaches' of bloedzuigers. Overal waar je stilstaat komen die beestjes naar je toe gekropen om je bloed te komen drinken. Voor mij is het niet de eerste keer maar voor de anderen wel. Hilde en Annick roepen het uit als de eerste bloedzuigers zich tussen hun tenen komen nestelen om zich te goed te doen aan hun heerlijke bloed. De jungle staat in rep en roer. Het krioelt hier van de bloedzuigers. Overal zitten ze. Het duurt niet lang of de eerste bloedzuigers nestelen zich en zuigen zich voelen. Geroep en getier van jewelste om eigenlijk een onschuldig dier. Het is natuurlijk niet plezant maar het kan geen kwaad. Je moet alleen alert zijn waar ze kruipen en ze snel verwijderen. Maar ze kruipen overal door zelfs door je sokken. Als zo' diertje zich volgezogen heeft, blijft je wonde nog een tijdje bloeden want ze spuiten iets in je bloed waardoor het niet kan stollen. De dames geraken maar niet over hun eerste schrik dus dat belooft voor morgen als we het eigenlijke regenwoud binnengaan. Dit wordt geen pretje.

Ik geniet ondertussen van de schoonheid hier van de natuur want deze is hier wel overweldigend. Ook het laatste deel van onze rit verliep door prachtig landschap. Alleen spijtig dat de zon niet van de partij is. We steken nog een hangbrug over en keren dan terug naar de guesthouse voor onze eerste heerlijke avondmaal maar Rosie, de gastvrouw kookt heerlijk. We besluiten terug met een biertje en gaan vrij vroeg slapen want lastige dag met de zware verplaatsing. Morgen verkennen we het regenwoud met hopelijk veel diertjes en dan bedoel ik natuurlijk niet 'leagues'.

Ontspannend dagje in ons tentenkamp

Zoals altijd was ik alweer vroeg uit de veren. Het was 6 uur en ik ging er alleen op uit. Ik maakte een wandeling van ongeveer twee uur rondom ons tentenkamp.

De vroege ochtend heeft altijd iets. De wereld ontwaakt, de dieren maken zich op voor alweer een dagje eten zoeken. Ik zie terug heel wat mooie vogels en geniet van de stilte om mij. Enkel het mooie geluid van de natuur dringt tot mij door. Fluitende vogels, de wind in de boomtoppen, ritselende blaren … Voor mij is dit puur genieten. Tegen 8 uur ben ik terug in het kamp en genieten we van ons copieus ontbijt. Na het ontbijt maken we een wandeling door de ons omringende jungle. Het is vandaag bloedheet. De zon schroeit op mijn kuiten. Gelukkig lopen we maar kort in de open vlakte en slaan we al gauw een pad in recht naar de jungle. De wandeling is leuk en mooi. We zien prachtige woudreuzen van meer dan 600 jaar oud met wortels groter dan volwassen mensen. De wortels reizen op uit de grond als verticale muren die een houten toren ondersteunen. Als je naast zo’n een boom staat, ben je als mens heel nietig. We volgen een pad aangelegd door de olifanten. Overal zie je er de sporen van. Olifantendrollen van 2O kg, afgeknakte takken en bomen, geursporen … Na ongeveer anderhalf uur zijn we terug in het kamp. De zon verbrand de aarde.

Na onze lunch is het relax en zoeken naar wat tocht in deze hitte. We lezen wat, schrijven, drinken liters water, verzetten ons, drinken weer liters water en gaan een klein beetje dood aan de warmte. ’s Avonds koelt het gelukkig weer wat af en komt er terug een wind opzetten die toch wel wat verkoeling brengt. Een heerlijke maaltijd wordt ons geserveerd waarna we nog wat genieten van deze heerlijke plek. Morgen moeten we hier weg. Het zal pijn doen denk ik want dit is echt mijn ding. Ver weg van de drukte en alleen de natuur om je heen. Geen elektriciteit, geen auto’s, niks, alleen de geluiden van de natuur, de geluiden van deze morgen.

Safari in Yala National Parc

Safari in Yala National Parc Om 4.30 uur worden we gewekt en aan onze tent brengen ze koffie en thee. Ontwaken in stijl noemen ze zoiets. Ontbijten deon we straks in het park. Om stipt 5 uur vertrekken we. We moeten ongeveer 1,5 uur rijden tot aan de ingang van het eigenlijke park. We rijden de dag tegemoet. De zon komt langzaam op en al snel zie je de prachtige omgeving waar we door rijden. We zien langs de kant van de weg ook al een eenzame olifant die ons precies staat toe te wijven met zijn slurf. Tegen half zeven zijn we in het park. Heel vreemd is het een lange stoet van mensen te zien die door het park wandelen met kleine bagage in de hand, op de rug of op het hoof. Hier en daar zie je ook mensen eten aan een zelfgemaakt kampvuur. We denken dat het vluchtelingen zijn maar uiteindelijk blijken het Tamils te zijn die een tocht van 168 km wandelen naar een Boeddhistisch festival in Kataragama. Het wandelen door het park wordt gezien als iets moedigs en zal door Boeddha aanzien worden als heldhaftig en waarschijnlijk worden je dromen en wensen dan sneller vervuld. Het festival duurt twee weken en is er om wensen en verlangens te uiten aan Boeddha. Hopelijk komt voor deze mensen alles uit. Ze zijn allemaal supervriendelijk en wuiven allemaal naar ons.

Na een tijdje komen we aan een splitsing en zo rijden we het park dan binnen om de safari te starten. We zien al snel enkele wilde zwijnen, pauwen, gevlekte herten, vogels van alle kleuren. Aan waterpoelen zien we watervogels, krokodillen, hagedissen. Het park doet heel Afrikaans aan. Plots krijgt onze chauffeur een telefoontje van een vriend. Er is blijkbaar een beer gesignaleerd (sloth bear of lippenbeer). Met onze jeep schuren we over de hobbelige wegen en klutsend en schokkend komen we aan op de plaats van de beer. Het krioelt er van de andere jeeps want iedereen wil natuurlijk hier van een glimp opvangen of de foto van hun leven maken. Uiteindelijk krijgen wij ook de beer te zien die aan het snuffelen is in het gebladerte. Hij trekt zich weinig aan van de mensen om hem.

Een paar minuten later alweer een telefoontje en nu is er een luipaard gezien. Alle jeeps richting luipaard en inderdaad in de verte zien we een luipaard de weg oversteken. Het ging allemaal vrij snel. Een beetje later is er weer eentje gesignaleerd en wij er terug heen. Als we aankomen is het een beetje zoeken maar uiteindelijk zien we de luipaard liggen in een boom. Wel een beetje ver om hem echt scherp te zien. Het is ongeveer 50 meter ver. Met camera en verrekijker zien we hem of haar beter. Ze ligt languit op een boomtak. Omdat dit toch wel de kans van ons leven is, besluiten we te wachten tot hij de luipaard naar beneden komt om te drinken. Volgens de gidsen zal dat niet lang duren. Ondertussen eten we onze lunch op en maken we foto’s van de watervogels aan de poel die ons scheidt van de luipaard. Maar de luipaard maakt weinig aanstalten om te komen drinken. Hij draait zich een keer op de tak en gaat dan weer liggen met zijn staart die hangt te bengelen en zijn poten over de tak. We blijven zo ongeveer 2 uur staan kijken tot hij plots opstaat en de boom verlaat. Nu maar hopen dat hij naar de poel komt om te drinken. We wachten nog een kwartier maar de luipaard stuurt zijn ‘kat’.

We krijgen hem niet meer te zien. Maar we zijn toch tevreden dat we er eentje gezien hebben. Nadien rijden we door naar de kust want het park grenst aan de Indische Oceaan. Daar aangekomen zien we in de verte een vissersdorp. Deze kust heeft in 2004 ook erg geleden onder de Tsunami. Een vervallen en verweerd monument is nog de enige restant. Zelfs voor het onderhouden van de monumenten is er geen geld meer. De kustlijn is redelijk woest maar wel mooi. De golven klotsen tegen het strand. Destijds was hier een golf van meer dan 20 meter hoog die voor een van de meest verwoestende rampen ooit zorgde.

Nu gaat het leven er terug verder. Ook wij gaan verder. We rijden rustig door het park, passeren nog enkele waterpoelen met krokodillen, watervogels, buffels, everzwijnen, … Tegen half vijf zijn we aan de uitgang en nog altijd is er een stroom Tamils die naar hun festival stappen. Wij keren huiswaarts. Tevreden maar misschien mocht het iets meer geweest zijn maar dit is natuurlijk Afrika niet. Hier zitten nu eenmaal minder dieren. Ik ben blij dit gedaan te hebben en heb er van genoten. Je bent een ganse dag buiten, ziet iets, geniet van de natuur, … Het is anderhalf uur terug naar huis. Op weg zien we nog een paar olifanten en een eenzame jakhals is onze laatste getuige van deze mooie dag. Omdat we vandaag een luipaard gezien hebben, wordt in ons tentenkamp onze eettafel versiert met een tafeldeken met luipaard motief. Lars denkt echt aan alles. We drinken nog een ‘Lion’ biertje en genieten van de maan die langzaam achter de bergen zakt.

Ella - Buttala

Vandaag verplaatsen we ons naar Buttala aan de rand van het Yala National Parc. We nemen ons laatste ontbijt in ons schitterende guesthouse. Na het ontbijt maak in een wandeling. Ik ga de vallei door naar de waterval waarop we uitkijken vanuit onze kamers. Dulie wijst mij de weg en door de rijstvelden baan ik mij een weg. Al gauw kom ik mensen tegen die mij vriendelijk de weg wijzen. Ik vraag steevast naar het junglepad. Een tijdje loopt er een hond voor mij uit die mij precies de weg wijst. Opeens hoor ik achter mij voetstappen. Ik draai mij om en de man aan wie ik daarnet de weg vroeg is mij komen achter na wandelen. Hij kent een paar woorden engels en loopt met mij mee. Hij gidst mij echt naar boven en geeft regelmatig wat uitleg over de vallei en de mensen. Niks speciaals maar toch leuk. We wandelen tot gans boven aan de spoorlijn. We dalen af tot aan de treden waar ik naar beneden moet. Daar drukken we elkaar de hand en ik geef hem 100 rupees. Het hoeft niet van hem maar ik sta er op dat hij het aanneemt. Leuke korte wandeling met een leuke metgezel. Eenmaal terug is het tijd om afscheid te nemen van onze guesthouse en Dulie, de goedlachse gastvrouw. We betalen onze schulden en met twee tuctucs dalen we af naar het dorp waar onze chauffeur ons opwacht om ons naar Buttala te brengen. Onderweg stoppen we nog aan een zeer mooie waterval. De rit duurt ongeveer anderhalf uur. De eigenaar van onze volgende verblijfplaats komt ons in Buttala ophalen. Ze staan er al als we toekomen en terug met twee tuctucs rijden we naar onze jungle slaapplaats. De rit er nar toe duurt maar 25 minuten. We verlaten de weg en dan via een zeer hobbelige zandweg komen we aan in ons kamp. De eigenaar Lars, een Deen, staat ons op te wachten. Het junglekamp is prachtig. Een grote schuur opgetrokken uit leem en hout doet dienst als relaxruimte, eetzaal en kijkhut want we slapen echt aan de rand van de jungle. Daarnaast staan staan 3 grote kampeertenten waarin we slapen. Het geeft een beetje een koloniaal gevoel. Alles is netjes ingericht met zelfs een toilet in de tent. Op bed, met muskietennet, liggen zaken zoals shampoo, muggenmelk, zeep. Leuke details die het doen. Na installatie krijgen we een welkomstdrankje en daarna een lunch, rijst met curry. Zeer lekker en een fijn welkomstgevoel. We praten nog wat met Lars en bespreken ook onze safaritocht van morgen. In de late namiddag maken we dan een begeleide wandeling want hier zitten luipaarden en beren. Ze zijn heel schuw en niet gewoon aan mensen, dus de kans is klein om ze te zien of tegen te komen maar je weet natuurlijk nooit. De omgeving is terug mooi met enkele waterplassen waar je natuurlijk watervogels ziet en zelfs een paar krokodillen. We horen olifanten maar krijgen ze niet te zien. Ik zie wel nog heel wat mooie vogels zoals papegaaien, paradijsvogels, wevers, oriolus … De weversnesten zijn heel mooi om te zien. Dit hangt aan een boom en is eigenlijk een vlechtwerk. Je kan het best vergelijken met een omgekeerde flessen met één of twee openingen langswaar ze binnenvliegen. Als het bijna donker is, keren we terug. We verfrissen ons en nemen dan een aperitiefje (biertje en glas wijn) alvorens aan het diner te beginnen. De tafels zijn mooi opgemaakt, precies een sterrenrestaurant. Op tafel staan ook kaarsen want er is hier geen elektriciteit. Het personeel is supervriendelijk en doen alles om het je naar je zin te maken. Daarna praten we nog wat verder in de zetels, genieten van de junglegeluiden en kruipen dan onder de wol, nou ja, moest je hier onder de wol kruipen dan word je levend gebraden denk ik. Het is nog altijd zeer warm. Dus dat wordt een lastige nacht en we moeten vroeg op, tegen 04.30 uur want om 5 uur vertrekken we voor onze safari.

Ella - dag 2

Deze morgen terug vroeg op en mijn blog verder aangevuld. Het is zondag vandaag dus rustdag. Alhoewel. We gaan terug wat wandelen. Annick en ik gaan naar de 'Tea Factory' alhoewel deze gesloten is. De wandeling is niet zo ver. Ongeveer 4 uur heen en terug. Koen en Hilde doen vandaag onze wandeling van gisteren namiddag.

Na het ontbijt vertrekken we want het is vandaag mooi weer. Het is geen volledige open lucht maar er is alleszins veel blauw. Dus is het ook warm. De wandeling is vrij rustig en slingert zich door de theevelden. De pluksters zitten aan de rand van de weg en nodigen ons uit voor een foto maar dan moet je natuurlijk wel betalen. Bij de theepluk worden de nieuwe jonge scheuten getrokken. De plukkers en pluksters worden betaald per kilo. Veel zal het wel niet zijn. Dit zijn ook de armsten die dit werk uitvoeren.

We wandelen door het platteland en overal wuiven de mensen naar ons. Ze zijn overal ook de rijst aan het binnenhalen. Op onze terugtocht wandelen we recht door de rijstvelden en zo heb je wat contact met die mensen. Altijd vragen ze vanwaar je komt. Het is wel opvallend dat veel mensen toch wel een woordje engels praten. Dat maakt het ook gemakkelijk om de weg af en toe te vragen. We keren terug langs het junglepad, dus niet langs de grote weg. We zijn nog maar net op het pad of voor ons ligt op een brug een zwarte slang van ongeveer 1,5m lang. Ik sta een beetje perplex en vergeet zo en foto te maken. Annick heeft het niet voor slangen en durft eerst niet meer verder maar de slang is vrij snel terug verdwenen. Toch altijd een beetje schrikken als je zo iets ziet liggen. Toch gaan we door en stappen verder in de prachtige landschappen met schitterende vergezichten. Op een open plaats eten we onze ananas op die we gisteren kochten. Superlekker en zo zoet. Dit vind je niet bij ons zo lekker zongerijpt fruit.

We vervolgen onze weg en komen terug uit op de spoorlijn en keren zo terug naar onze guesthouse. We nemen een douche en wassen nadien nog enkele kleren uit. Nadien houden we het rustig en genieten op het terras van wat fruit en koffie, lezen een boekje en genieten van de omgeving. Deze avond neemt Annick een ayyurvedische massage. Ik hoef dit niet. Koen en Hilde deden dit gisteren. Het is nu 18.45u en het is donker. We gaan zo dadelijk naar het dorpje om er iets te eten. Morgen vertrekken we hier en gaan richting Yala National Parc. Dit park is vooral bekend voor zijn grote luipaarden populatie. Daar gaan we 2,5 dagen blijven in een tentenkamp te midden van de jungle. Er is geen elektriciteit. De olifanten komen er overdag en 's avonds tot aan en soms zelfs in het kamp. Leuke vooruitzichten. We brengen uitgebreid verslag hopelijk op woensdag. Dus je zal ons nu een tijdje missen tenzij ze midden in de jungle internet zouden hebben maar dat denk ik niet. Eventjes drie dagen afgezonderd van de buitenwereld zonder elektriciteit. Het eten wordt 's avonds klaargemaakt op houtvuren en de verlichting bestaat uit petroleumlampen. Tot binnenkort ...

Ella en omgeving

De guesthouse waar we slapen in Ella is meer dan ok. Dulie, de gastvrouw, ontving ons met de lach en zorgt deze morgen voor een heerlijk ontbijt. We kunnen wel wat gebruiken want vandaag gaan we wandelend de omgeving verkennen. We beklimmen Ella Rock, ongeveer iets meer dan 2000m. We vertrekken van aan ons guesthouse en het was onmiddellijk stijgen tot aan de hooggelegen spoorlijn. Vandaar liepen we gewoon over de sporen. Iedereen loopt hier over de sporen en geen mens die er naar kraait. Er staan wel overal waarschuwingsborden.

Er rijden ook maar een paar treinen per dag en ze rijden traag, maken veel lawaai dus je hebt tijd om van de sporen weg te gaan. Links en rechts van de sport is het jungle met regelmatig zicht oude prachtige vallei. We wandelen eerst tot aan de waterval waar ik een koude douche neem. Omwille van het drogere seizoen nu staat er niet zoveel water maar in volle regenseizoen is dit een kolkende waterval. Daarna vervolgen we onze weg en moeten hier en daar wel wat zoeken naar het juiste pad maar de 'locals' helpen je altijd weer op weg of wandelen gewoon een eindje met je mee. Het laatste stuk is vrij pittig omhoog maar niet echt onoverkomelijk. Iedereen komt boven. Op de top heb je een prachtig zicht op de wijde omgeving van Ella. Je kijkt kilometers ver de vallei in.

We blijven een tijdje op de top en praatten wat met andere toeristen. Nadien keren we terug via een ander pad richting spoorlijn. Links en rechts van de spoorlijn vind je enkele kleine junglerestaurants. We gaan iets eten bij een vriendelijke oudere man in de 'Garden View'. We bestellen milkshakes, wat rijst en noodles en betalen met moeite € 12 voor ons allemaal. Daarna gaan Annick en ik nog verder wandelen. Koen en Hilde gaan wat rusten aan het guesthouse. Wij wandelen nog de volledige spoorlijn af richting '9 Arches bridge', het viaduct met de 9 bogen. We wandelen dwars door het station van Ella, gaan door een tunnel en bereiken na een goede 6 km de brug. De omgeving is prachtig. Overal rondom u vind je jungle. De brug is ook wel imposant. Alleen spijtig dat de eerstvolgende trein pas binnen een uur is anders had ik enkele mooie foto's kunnen maken.

Op de brug spreken enkele jongeren ons aan en vertellen dat 'Little Adam's Peak' hier net om de hoek is. Dit is een kleine variant van Ella Rock maar toch ook de moeite waard. De beklimming valt heel goed mee en de zichten zijn weer spectaculair. Alleen spijtig dat er geen zon is want dan zou het nog mooier zijn. We wandelen ook nog door mooi aangelegde theevelden. Daarna moeten we nog terug naar Ella maar dit is niet meer zo ver. Uiteindelijk hebben we in de namiddag toch nog een goeie 12 km gewandeld door een schitterende omgeving. Eenmaal aangekomen in Ella gaan we vlug nog iets drinken in een lokale bar want om 18:30 is het donker en we willen onze guesthouse graag voor donker bereiken want de weg er naartoe is steil en er is totaal geen verlichting. Moe maar tevreden ploffen we ons in de zetels en genieten na van deze mooie dag. 's Avonds blijven we eten in onze guesthouse. Het eten is er ook heerlijk. We maken ook kennis met onze Nederlandse buren waarmee we nog een tijdje praten. We sluiten de gezellige avond af met een lekker biertje. Ella en omgeving zijn mooi. De moeite om hier wat langer te blijven. Morgen nog een dagje hier.

Een weekje weg

Het is nu 6.15 uur. Iedereen slaapt nog. Ik zie uit op een waterval en hoor de vogels ontwaken. Hier en daar zie je in de verte al een paar mensen bezig met hun land en gewassen te begieten. De dame des huizes is ook al wakker en serveert mij een ganse kan lekkere thee. Ze is 6 maand zwanger vertelt ze mij. Haar lach doet mij helemaal wakker worden. De mensen zijn hier vriendelijk en behulpzaam. Zeker niet opdringerig. We zijn nu een weekje onderweg en Sri Lanka is voor mij een openbaring. Zeer mooi van natuur. Het is er ook niet echt vuil. Je ziet natuurlijk her en der wel vuil op straat maar niet zoals in andere landen. Ik heb mij hier nog geen minuut verveeld. Boodschapje voor het thuisfront: iedereen is nog ok. Geen diaree of andere kwaaltjes. We houden dit zo.

AA Gent wint de Supercup las ik gisteren. Hier zie je minder voetbal, wel veel cricket. Op elk pleintje zie je wel een paar jongens tegen het balletje slaan. Ik snap er niet zo veel van maar het lijkt mij wel leuk. Sri Lanka is ook een waar vogelparadijs. Ik heb hier al de mooiste vogels gezien. Spijtig genoeg kan ik ze niet allemaal vastleggen. De natuurparken zijn hier ook wel de moeite en een topje waard. Ik denk wel dat ze hier de waarde van hun natuur snappen en die unieke biotoop ook wel zullen (verder) beschermen. Alles ik ook wel vrij goed georganiseerd. Natuurlijk niet zoals bij ons maar hoeft dat ook? Laat ze maar hun eigen weg zoeken. Hopelijk blijft alles rustig want burgeroorlog hebben ze hier genoeg gehad met de Tamiltijgers. De oorlog is nog maar een goede 9 jaar voorbij. Maar wat je nu wel hebt, is een groeiend aantal moslims en daar vrezen ze ook voor spanningen binnen x-aantal jaar. De dorpen waar de moslims wonen zijn minder proper dan andere dorpen. Een spijtige vaststelling maar wel realiteit, zonder daarbij een steen te willen werpen naar de moslimgemeenschap. Voorlopig leeft iedereen hier nog vredig naast elkaar.

Volgende maand zijn er hier verkiezingen en dan zijn er wel altijd een paar opstootjes van geweld maar geen gevaar voor toeristen. De situatie van de vrouw lijkt mij hier nog vrij ok. Meisjes worden niet op jonge leeftijd uitgehuwelijkt maar mogen gelukkig ook school lopen. Wel mooi om te zien in hun uniform. Een huwelijk wordt hier wel op de een of andere manier gearrangeerd met toelating van de beide families maar het is niet zo dat je pas op de dag van het huwelijk je de eerste keer uw partner ziet. Gelukkig maar. Momenteel verblijven we in de thee-streek. Prachtige theevelden zie je hier op de flanken van de steile bergen. Vandaag maken we hier enkele wandelingen. Hier blijven we twee dagen en nadien gaan we dan drie dagen naar Yala National Parc om daar op zoek te gaan naar de luipaard en hopelijk nog vele dieren. Maar daar vernemen jullie alles over. De dames des huizes begint hier ondertussen de ontbijttafel klaar te zetten. We praten wat. Ze heeft al een zoontje en binnen drie maand verwacht ze haar tweede kindje. Alweer een Srilankaantje erbij dat hopelijk mag opgroeien in een veilig land zonder ethnische problemen. Ik gun het haar van harte al was het maar omwille van haar vriendelijke lach. Sri Lanka lacht al een ganse week naar mij, naar ons.

Treinrit naar Nanu Oya

Vroeg op en een stevig ontbijt. Het was deze morgen 'oude wijven' aan het regenen. Hopelijk was het maar een tropische bui en die duren meestal niet lang. Met twee tuctucs reden we naar het treinstation van Kandy. Het verkeer was terug één grote chaos maar onze tuctuc chauffeur laveerde er handig tussendoor. We waren ruimschoots op tijd, kochten nog wat maagvullers en wachten op de 8:47. De trein was op tijd en na wat zoeken en getrek en gesleur vonden we onze gereserveerde plaatsen. De trein was al bij al vrij modern, niet naar onze normen maar meer dan behoorlijk. De conducteur zag eruit als een gentleman in zijn zwart/witte pak en bijhorende kepie met het opschrift 'guard'. Waarschijnlijk nog een overblijfsel uit de engelse tijd toen die hier, naast thee drinken en mensen ambeteren, de plak zwaaiden. De trein schokte in gang en zo ging dit de ganse rit door. Maar de rit was supermooi. We reden dwars door jungles, dennenwouden, armtierige dorpen, prachtige valleien. We zagen watervallen, mooi afgelijnde theevelden, reden langzaam en schokkend van links naar rechts de bergen over vanwaar je de prachtigste zichten had. Alleen spijtig dat het geen oude wijven meer aan het regenen was maar 'versleten wijven'. De bergen waren gehuld in een mistgordijn van regen die het zicht beperkten. Spijtig want al je deze rit kan doen met zonlicht dan is het inderdaad waarschijnlijk een van de mooiste treinritten. Maar toch genoot ik ervan, regen of geen regen. Door de mist heen zag ik al die prachtige dingen voorbijschuiven en ze zijn voor altijd op mijn netvlies gebrand. De zon denk ik er dan bij en zo zo beleef ik dan meermaals in mijn dromen één van de mooiste treinritten op deze aardkloot.

We kwamen veilig aan in Nanu Oya na ongeveer 4 uur rijden. De temperaturen waren daar gehalveerd en de versleten wijven bleven ons verder bedruipen. Gelukkig was de chauffeur van onze volgende guesthouse er op tijd. We laadden alles in en vertrokken naar Ella, onze eindbestemming vandaag. De rit was ook niet voor gevoelige magen want de weg slingerde zich tussen de bergen door. Korte bochten, haarspeldbochten, gekke chauffeurs ... kortom twee uur oncomfortabel reizen. Gelukkig kwamen we veilig aan in het vredige Ella. Een plaatsje waar je je onmiddellijk thuis voelt. Onze guesthouse is bovenop een berg met zicht op een waterval die door het uitblijven van regen een beetje droog staat. Raar, hier in Sri Lanka heb je soms regenseizoen in plaats A en twee uur verder in plaats B is het droog. Zo ook vandaag. De ganse treinrit regen en hier in Ella al twee weken geen regen. Gelukkig voor ons. Morgen gaan we hierop verkenning want er zijn heel wat wandelmogelijkheden in deze bergachtige streek temidden van de theeplantages. Supermooi is het hier. Morgen meer nieuws hierover.