Safari in Yala National Parc

Safari in Yala National Parc Om 4.30 uur worden we gewekt en aan onze tent brengen ze koffie en thee. Ontwaken in stijl noemen ze zoiets. Ontbijten deon we straks in het park. Om stipt 5 uur vertrekken we. We moeten ongeveer 1,5 uur rijden tot aan de ingang van het eigenlijke park. We rijden de dag tegemoet. De zon komt langzaam op en al snel zie je de prachtige omgeving waar we door rijden. We zien langs de kant van de weg ook al een eenzame olifant die ons precies staat toe te wijven met zijn slurf. Tegen half zeven zijn we in het park. Heel vreemd is het een lange stoet van mensen te zien die door het park wandelen met kleine bagage in de hand, op de rug of op het hoof. Hier en daar zie je ook mensen eten aan een zelfgemaakt kampvuur. We denken dat het vluchtelingen zijn maar uiteindelijk blijken het Tamils te zijn die een tocht van 168 km wandelen naar een Boeddhistisch festival in Kataragama. Het wandelen door het park wordt gezien als iets moedigs en zal door Boeddha aanzien worden als heldhaftig en waarschijnlijk worden je dromen en wensen dan sneller vervuld. Het festival duurt twee weken en is er om wensen en verlangens te uiten aan Boeddha. Hopelijk komt voor deze mensen alles uit. Ze zijn allemaal supervriendelijk en wuiven allemaal naar ons.

Na een tijdje komen we aan een splitsing en zo rijden we het park dan binnen om de safari te starten. We zien al snel enkele wilde zwijnen, pauwen, gevlekte herten, vogels van alle kleuren. Aan waterpoelen zien we watervogels, krokodillen, hagedissen. Het park doet heel Afrikaans aan. Plots krijgt onze chauffeur een telefoontje van een vriend. Er is blijkbaar een beer gesignaleerd (sloth bear of lippenbeer). Met onze jeep schuren we over de hobbelige wegen en klutsend en schokkend komen we aan op de plaats van de beer. Het krioelt er van de andere jeeps want iedereen wil natuurlijk hier van een glimp opvangen of de foto van hun leven maken. Uiteindelijk krijgen wij ook de beer te zien die aan het snuffelen is in het gebladerte. Hij trekt zich weinig aan van de mensen om hem.

Een paar minuten later alweer een telefoontje en nu is er een luipaard gezien. Alle jeeps richting luipaard en inderdaad in de verte zien we een luipaard de weg oversteken. Het ging allemaal vrij snel. Een beetje later is er weer eentje gesignaleerd en wij er terug heen. Als we aankomen is het een beetje zoeken maar uiteindelijk zien we de luipaard liggen in een boom. Wel een beetje ver om hem echt scherp te zien. Het is ongeveer 50 meter ver. Met camera en verrekijker zien we hem of haar beter. Ze ligt languit op een boomtak. Omdat dit toch wel de kans van ons leven is, besluiten we te wachten tot hij de luipaard naar beneden komt om te drinken. Volgens de gidsen zal dat niet lang duren. Ondertussen eten we onze lunch op en maken we foto’s van de watervogels aan de poel die ons scheidt van de luipaard. Maar de luipaard maakt weinig aanstalten om te komen drinken. Hij draait zich een keer op de tak en gaat dan weer liggen met zijn staart die hangt te bengelen en zijn poten over de tak. We blijven zo ongeveer 2 uur staan kijken tot hij plots opstaat en de boom verlaat. Nu maar hopen dat hij naar de poel komt om te drinken. We wachten nog een kwartier maar de luipaard stuurt zijn ‘kat’.

We krijgen hem niet meer te zien. Maar we zijn toch tevreden dat we er eentje gezien hebben. Nadien rijden we door naar de kust want het park grenst aan de Indische Oceaan. Daar aangekomen zien we in de verte een vissersdorp. Deze kust heeft in 2004 ook erg geleden onder de Tsunami. Een vervallen en verweerd monument is nog de enige restant. Zelfs voor het onderhouden van de monumenten is er geen geld meer. De kustlijn is redelijk woest maar wel mooi. De golven klotsen tegen het strand. Destijds was hier een golf van meer dan 20 meter hoog die voor een van de meest verwoestende rampen ooit zorgde.

Nu gaat het leven er terug verder. Ook wij gaan verder. We rijden rustig door het park, passeren nog enkele waterpoelen met krokodillen, watervogels, buffels, everzwijnen, … Tegen half vijf zijn we aan de uitgang en nog altijd is er een stroom Tamils die naar hun festival stappen. Wij keren huiswaarts. Tevreden maar misschien mocht het iets meer geweest zijn maar dit is natuurlijk Afrika niet. Hier zitten nu eenmaal minder dieren. Ik ben blij dit gedaan te hebben en heb er van genoten. Je bent een ganse dag buiten, ziet iets, geniet van de natuur, … Het is anderhalf uur terug naar huis. Op weg zien we nog een paar olifanten en een eenzame jakhals is onze laatste getuige van deze mooie dag. Omdat we vandaag een luipaard gezien hebben, wordt in ons tentenkamp onze eettafel versiert met een tafeldeken met luipaard motief. Lars denkt echt aan alles. We drinken nog een ‘Lion’ biertje en genieten van de maan die langzaam achter de bergen zakt.