Piturangale - Minneryia National Parc

Na een verkwikkend ontbijt waren we terug klaar voor een volgend avontuur. We vertrokken richting Sigirya, Unesco Werelderfgoed en een bedevaartsplaats voor de Srilankanen. Sigirya is een berg met daarop een oude bruine. Het pad naar boven is een trap langsheen de bergflank waar je verschillende oude fresco’s kan bewonderen. Maar … we deden Sigirya niet en deden de berg die daar tegenover ligt nl. Piturangale. Deze is veel minder toeristisch en een stuk goedkoper en biedt bovendien het zelfde uitzicht eenmaal boven. De rit verliep vlot en tegen de middag kwamen we er aan. Een lokale gids, Suneel, zou ons vergezellen naar boven. Het was heet, zeer heet maar we liepen veelal in de schaduw. Op deze berg heb je een liggende Boeddha die er ook wel mag wezen. Voorts zagen we ook een reuzeneekhoorn en in een holte van de bergflank drie enorme bijennesten, met duizenden zo niet honderdduizenden bijen.

Het waren enorme trossen die constant in beweging waren. Moest hier de hel losbreken, mag je er een kruisje over maken. Dus we hielden het stil. Bovenop de top konden we de trossen van heel dichtbij benaderen. We zetten de wandeling verder en na ongeveer drie kwartier kwamen we boven en genoten we van een immens 360° panorama en … zicht op Sigirya. De omgeving was prachtig. Je keek uit op de omringende jungle met daartussen enkele dorpen. We genoten echt van het uitzicht en maakten dan ook vele foto’s. Samen met Koen daalde ik een stukje terug af om naar de bijentrossen te gaan kijken. Je kwam tot op ongeveer 15 meter van de trossen en het boezemde mij een beetje angst in. Stel dat ze werden verstoord. Tja, wat dan? Maar zo ver kwam het niet. We namen enkele foto’s en keerden op onze stappen terug. We daalden Piturangale terug af en namen afscheid van Suneel, een vriendelijke en goede gids. Een fooi werd zijn deel. We vertrokken terug en gingen iets eten in een baanrestaurant. Coor pakweg 8 euro kregen we een volledig buffet met verschillende gerechten, het een al wat pikanter dan het andere. Maar lekker, superlekker. Eenmaal aangesterkt vertrokken we naar Minnerya National Parc oude olifanten te gaan spotten, en andere ‘echte dieren’ zoals Hilde het altijd zei. Tja, want vogels waren maar vogels :-).

Ik ging de tickets kopen in het ticket office waar een lange rij zich vormde. Het was er bloedheet. Het zweet regende mij af. De lucht werd een mengelmoes van internationale zweetgeuren. Gelukkig had ik ’s morgens deodorant gebruikt. Eenmaal de tickets vertrokken we in onze open jeeps op zoek naar … De toegangsweg naar het eigenlijke park was niet zo spectaculair maar we zagen toch al een eerste verdwaalde olifant. Altijd imposant als je zo een kolos tegenkomt in de vrije natuur. We zagen ook al enkele apen en makaken. De weg slingerde verder en het ging op en neer, dwars door water en hobbelige wegen. Na een tijdje kwamen we dan in een prachtige open vlakte terecht. Moest je hier ontwaken dan denk je onmiddellijk dat je in Afrika bent. Maar nee, dit is Sri Lanka. Er was een enorm meer met duizenden watervogels zoals open-bek-ooievaars, zwartkop ibissen, pelikanen en vele andere onbekende steltlopers. We zagen arenden, bijeneters, indian rollers, ijsvogels, … Het meer was omzoomd met jungle. In een eenzame boom zagen we een slang liggen rusten; Uit de jungle doken plots een horde jakhalzen op, verschillende soorten apen sprongen sierlijk van tak naar tak. Waterbuffels genoten van het verkoelende water en … we zagen natuurlijk ook tientallen olifanten die liepen te grazen of zich met modder besprenkelden als bescherming tegen insecten en parasieten. We naderden met onze jeeps soms heel dicht. Hier en daar liepen er ook schattige baby-olifanten tussen die hun kolossale ouders imiteerden met hun kleine slurfjes. Het was zeer mooi om dit zo van dichtbij te mogen gadeslaan. Minnerya is een prachtig park. Dit stond niet op ons programma maar gelukkig hebben we het wel gedaan.

Nadien was het nog ongeveer een anderhalf uur rijden naar ons overnachting in Polonaruwa. Het was al donker toen we er aan kwamen. We zaten in de middle of nowhere dichtbij een kanaal. De eigenaar had er 4 kamers gebouwd. Eten deden we buiten want het bleef drukkend warm die avond. Moe maar voldaan kropen we in ons bed. Een mooie dag.